Miejska Biblioteka Publiczna

Skania, sielski zakątek Szwecji, upalne lato 1994, za pasem mistrzostwa świata w piłce nożnej. Na polu rzepaku dokonuje samospalenia młoda cudzoziemka, dzień później od ciosu siekierą w kręgosłup ginie były minister sprawiedliwości. Morderca zabiera ze sobą skalp ofiary. Co łączyło dziewczynę i byłego ministra z kolejnymi ofiarami: ze znanym handlarzem sztuki oraz podrzędnym paserem?Komisarz ystadzkiej policji, Kurt Wallander, musi rozwikłać zagadkę pierwszego od wielu lat seryjnego mordercy. Mimo licznych problemów i presji mediów, nie podda się, choć niemal do końca śledztwo idzie w złym kierunku. Czytelnik bardzo szybko poznaje mordercę, wie kim on jest, może śledzić jego myśli i poczynania. Zagadka polega więc na tym, co się zdarzy i w którym momencie policja wpadnie na jego trop.

Wiadomość, jaką mi przekazano, była stanowcza. Mój stan jest poważny, choroba może się okazać nieuleczalna. Spytałem, czy mam po prostu wrócić do domu i czekać końca.
- Kiedyś właśnie tak bym panu poradził - odparł lekarz. - Ale nie w dzisiejszych czasach. Teraz podejmujemy leczenie. Eva towarzyszyła mi tamtego dnia w szpitalu Sophiahemmet w Sztokholmie, kiedy usłyszałem diagnozę. Później, czekając na zimnie na taksówkę, nie rozmawialiśmy wiele. Właściwie nie mówiliśmy nic. Patrzyłem na dziewczynkę wdrapującą się na zaspę i zeskakującą z niej, tam i z powrotem. Przepełniała ją radosna energia.
Nagle ujrzałem siebie jako dziecko, rozrabiającego w śniegu. Teraz miałem sześćdziesiąt pięć lat i zachorowałem na raka. Nie skakałem. Eva musiała odgadnąć moje myśli, bo wzięła mnie pod ramię. Kiedy odjeżdżaliśmy taksówką, dziewczynka wciąż zeskakiwała z zaspy. Dziś, kiedy piszę te słowa, 18 lipca 2014, wiem, że czas, który upłynął od tamtego dnia, minął bardzo szybko i jednocześnie ciągnął się w nieskończoność.
Nie mogę postawić kropki. Nie umarłem, ale nie zostałem też uzdrowiony. Jestem w trakcie leczenia. Nikt nie wie, jak to się skończy. Postanowiłem jednak spisać to, przez co przeszedłem, oraz to, co przeżyłem. Opowieść nie ma końca. Opowieść trwa. I właśnie o tym jest ta książka. O moim życiu. O tym, co było, i o tym, co jest.

Kurt Wallander na służbie zastrzelił człowieka. Z tego powodu popada w depresję i pogrąża się w alkoholizmie. Od ponad roku jest na urlopie i wszystko wskazuje na to, że jego odejście z policji jest tylko kwestią czasu. Właśnie wtedy z prośbą o pomoc zwraca się do niego Sten Torstensson, znajomy prawnik, podejrzewający, że wypadek samochodowy, w którym zginął jego ojciec, doradca finansowy, był starannie zaplanowanym morderstwem. Po pierwsze, ojciec nigdy nie jechałby szybko we mgle; po drugie, jakiś czas temu w jego zachowaniu zaszła niepokojąca zmiana. Kilka dni później Sten zostaje zastrzelony w swoim biurze. Wallander rozpoczyna kolejne śledztwo.

Inspektora Kurta Wallandera - głównego bohatera powieści "Morderca bez twarzy" Henninga Mankella - poznaliśmy już kilka lat wcześniej na kartach świetnego kryminału "Fałszywy trop". I tym razem znakomity szwedzki powieściopisarz, dziennikarz i dramaturg spełnił oczekiwania miłośników oryginalnych, inteligentnych historii kryminalnych. "Morderca bez twarzy" to zarówno trzymająca w napięciu ponura historia kryminalna jak również opowieść o człowieku, który - jak to często w literaturze, ale i w życiu bywa - nie potrafi oddzielić ponurej rzeczywistości zawodowej od i tak już skomplikowanego życia rodzinnego. A wszystko to z zimowym krajobrazem Szwecji w tle.Kurt Wallander - rozwiedziony meloman, przechodzący kryzys wieku średniego inspektor policji w Ystad, mający, jakże by inaczej, kłopoty z alkoholem i własną wkraczającą w dorosłość córką, próbuje rozwikłać sprawę śmierci dwojga staruszków. Mord na parze starych rolników dokonany został w bestialski sposób bez jakiegokolwiek jasnego bądź prawdopodobnego motywu. Okrucieństwo dokonanego zabójstwa pozwala podejrzewać, że mogła to być zemsta. Szybko okazuje się, że spokojne życie rolnika z Lenarp skrywało przez całe dziesięciolecia wiele tajemnic, o których nie wiedział nikt z jego najbliższych. Czy za sprawą podwójnego morderstwa stoją, zjeżdżający do Szwecji z różnych stron świata uchodźcy i emigranci? W Skanii narastają rasistowskie nastroje a inspektora Wallandera coraz mocniej przygnębia i przeraża brutalizacja życia a przede wszystkim brutalizacja morderstw. Drobiazgowa, ale pełna pasji praca całego zespołu, którym kieruje Wallander, pieczołowite zbieranie śladów, sprawdzanie każdego tropu przynosi w końcu efekty. Okazuje się, że ostatnie, jedyne słowo jakie wypowiedziała umierająca staruszka miało kolosalne znaczenie. W "Mordercy bez twarzy" Henning Mankell stworzył barwną panoramę Szwecji początku lat dziewięćdziesiątych z wyrazistym, nieco zgorzkniałym, ale sympatycznym bohaterem, który swoją pracowitością i nieustępliwością zaraża cały zespół. W utworach szwedzkiego powieściopisarza widać również jego pasję dziennikarską. Mankell chętnie i często pisze o współczesnej Szwecji, jej obywatelach, opiekuńczości państwa, aktywności społecznej i perspektywach zawodu policjanta.

Niepojęta śmierć, prywatne śledztwo i zbrodniczy spisek...

Louise Cantor, archeolożka, przylatuje do Sztokholmu na sesję naukową. Przy okazji odwiedza swojego syna Henryka. Nie będzie im jednak dane uściskać się i porozmawiać - Louise znajduje zwłoki chłopaka w jego mieszkaniu. Okoliczności świadczą o samobójstwie, ale matka nie daje temu wiary. Louise odszukuje swojego eksmęża i razem zaczynają dochodzenie.
Kim naprawdę był ich syn? Dlaczego wybrał się do Afryki i co tam odkrył?
W notatkach Henryka Louise trafia na słowa: Niebawem odłożę na bok materiały dotyczące prezydenta Kennedy`ego i jego przeklętego mózgu. Są dla mnie tylko podręcznikiem, przewodnikiem po świecie kłamstw. I tym samym zaprowadzą mnie do prawdy.

Kurt Wallander przenosi się do domku pod Ystad i sprawia sobie psa, o czym zawsze marzył. Komisarz starzeje się, cierpi na różne dolegliwości i samotność. Pewnego dnia dowiaduje się, że będzie dziadkiem. Ojcem dziecka i przyszłym mężem Lindy jest Hans, syn Hakana von Enkego, emerytowanego oficera marynarki wojennej. Podczas przyjęcia z okazji swoich 75. urodzin Hakan von Enke opowiada Wallanderowi historię z lat 80. XX wieku, kiedy na szwedzkie wody terytorialne wtargnęła obca łódź podwodna, a on otrzymał rozkaz, by jej nie atakować. Po latach von Enke jest bliski rozwiązania tamtej zagadki, ale któregoś dnia znika. Komisarz rozpoczyna prywatne dochodzenie i trafia na zaskakujący wątek szpiegowski, sięgający czasów zimnej wojny...